Χτές βράδυ βρέθηκα με μια παρέα σε μια πλατεία, απο τις λίγες που ακόμα φέρουν κάτι από παλιά Αθήνα.
Όλο το σκηνικό ήταν καλά στημένο ώστε να μου θυμίσει εκείνα τα ζεστά βράδια του Σεπτεμβρίου που μαζί με τους γονείς μου, πηγαίναμε στην πλατεία κοντά στο σπίτι μας για φαγητό.
Θυμάμαι ακόμα το τραπέζι, γεμάτο μπύρες και ποικιλίες, εμάς τα παιδιά να παίζουμε γύρω απο ένα συντριβάνι και φυσικά αυτή την αίσθηση της ανεμελιάς που τόσο μου λείπει...
Όλα μου φαινόντουσαν εύκολα και φυσικά τότε! Κι αυτή η ψυχρούλα που έπεφτε καθώς βράδιαζε,ήταν το μοναδικό ίσως σημάδι, πως ερχόταν το φθινόπωρο.
Έτσι κάπως ένιωσα για λίγο χτές στην μικρή πλατεία, τρώγοντας ,γελώντας και χαζεύοντας τον κόσμο που παρ'όλα τα βάσανα και τα προβλήματα του, δεν έχει αλλάξει πολύ τον τρόπο, του να περνάει καλά!!!
Όσο θα υπάρχουν φίλοι και φιλόξενες γωνιές, τόσο όμορφα και γεμάτα θα είναι και τα όνειρά μας...
Σας φιλώ!
Ζizi
No comments:
Post a Comment